Σπέρντλμπερντ//Sprudlebird from πτι μπερντ ή οφθύβερδος by jussip

"The piece is about a very strong friendship between a man and a half eaten grape, Spurdlebird. The two were inseparable and in just half hour they shared their whole lives. It was something they had never experienced before. It felt very primitive and unprecendented. Then T. arrives, who was very curious to meet spurdle and grabs him from the protagonists’ hands. After this quick encounter he returns him back, but not for long. Their final separation came along when A. brought a bunch of half grapes and asks the narrator and protagonist to recognize Spurdlebird amongst the rest of Spurdlebirds. The narrator picked a grape and A. confirmed tha he has chosen the real Spurdlebird and started eating the rest. The narrator immediately realizes that the one in his hands is not Spurlde, and decides to eat it as well. What follows is the protagonists grief over the loss of Spurdlebird and a theory of what really"

Η παρακάτω ιστορία είναι για τον Σπέρντλμπερντ. Μία μισή ρώγα σταφυλιού. Τον καλύτερο φίλο που είχα ποτέ. Για μισή ώρα. Μοιράστηκα μαζί του όλη μου τη ζωή. Ντάξει, για να μην υπερβάλλω, μία πολλή δυνατή εμπειρία. Ή μάλλον πολλές σε μία.. Ή μάλλον. Δεν έξω ξαναέξει.

Ο Σ. ήταν κάπως αιδιόμορφος και αιδιότροπος. Πολύ γευστικός. Σε εκείνη τη μεσημεριανή μισή ώρα του καλοκαιριού ήταν πραγματικά η κατάλληλη συντροφιά. Μου έδινε ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν. Τη φρεσκάδα και τη δροσιά ενός σταφυλιού. Κάθε λίγο και λιγάκι περνούσα τη γλώσσα μου από την σταφυλίδα του και φρέσκαρα την στοματική μου κοιλότητα με τους χυμούς του οι οποίοι σας πληροφορώ ήταν ανεξάντλητοι. Για πολύ ώρα συνέχιζε να μου τους προσφέρει γενναιόδωρα με την ίδια φρεσκάδα. Ήταν το σημείο αναφοράς μου.

Κάποια στιγμή σηκωθήκαμε και πήγαμε για βουτιά. Παρά την δροσιά του σπερντλμπέρντ μια βουτιά στην θάλασσα ήταν ό,τι έπρεπε. Καθώς βυθίστηκα και αισθάνθηκα να αιωρούμαι μέσα στην θάλασσα θέλησα να μείνω και να αιωρούμαι εκεί για πάντα. Μια πολύ δυνατή θέληση μου δημιουργήθηκε για να βυθιστώ. Δεν συνδύαζα αυτή τη κίνηση με τον θάνατο. Μπορεί αυτό να σήμαινε. Δεν είμαστε σίγουροι βέβαια καθώς ο Σ. με σήκωσε λέγοντας μου “άντε ρε τι κάνεις τόση ώρα”

Βγαίνοντας από τη θάλασσα ο Τ. μου ζήτησε τον Σπερτνλ, τον οποίο όλη αυτή την ώρα δεν είχα αποχωριστεί από τα χέρια μου ούτε δευτερόλεπτο. Με σκεπτική διάθεση και μη θέλοντας να τον αποχωριστώ του τον έδωσα. τον περιεργάστηκε λίγο και μετά μου τον επέστρεψε.

Έπειτα ο Α. ήρθε έχοντας πολλές μισές ρώγες σταφυλιού στα χέρια του και μου ζήτησε να δοκιμαστώ στο αν θα αναγνωρίσω το Σπερντλμπερντ ανάμεσα σε άλλους “σπερντλμπερντς”. Χωρίς κάπως να το πολυσκεφθώ και απλά να διαφωνήσω, δέχτηκα. Ο Α μου έδειξε τις μισές ρώγες σταφυλιού απο την πίσω μεριά κάτι για το οποίο διαφώνησα καθώς είχα γνωρίσει τον σπερντλ απ’ την καλή και όχι απ’ την ανάποδη. Τους γύρισε και έφτασε η ώρα να επιλέξω. Επέλεξα με σχετική βεβαιότητα τον σπερντλ. και ο Άνχελ φώναξε “παιδιά δεν το πιστεύω, τον βρήκε”. Μετά από δευτερόλεπτα ξεκίνησε να τρώει τα σταφύλια ενώ εγώ συνειδητοποιούσα πως αυτός που είχα στα χέρια μου δεν ήταν ο Σπερντλ. Και τον έφαγα.

Μετά το πέρας της ιστορίας δημιουργήθηκαν διάφορες θεωρίες με επικρατέστερη πως.

• Experimental
• Athens