Weltschmerz from Cztery Ściany by Maksymilian Stawiarski

Dobrze wiesz, że nasze stare zmartwienia
Nie staną się martwe, póki ich spojrzenia
Dosięgają miejsca, gdzie milczy nadzieja
Zahartują się w ogniu trudu istnienia

Zatraciłeś się w słuchaniu dźwięków uczuć burzy
I spisali cię na straty zgubnych wdzięków słudzy
Siła samotności splotła więzy ludzi
Którzy w niej splątani poszukują zguby

I dlatego wracasz tam, gdzie spadały aureole
Każdy nowy dzień rozpoczynał się wieczorem
Znowu szukasz siebie, jednak tam na dole
Niełatwo jest szukać
Wracasz tam, gdzie spadały aureole
Każdy nowy dzień rozpoczynał się wieczorem
Znowu szukasz siebie, jednak tam na dole
Niełatwo jest szukać

Każdy Ci mówił, że zawrócić już nie można
To samo lustro, ale czyja twarz
Po drugiej stronie widzisz szary obraz jutra
Którego widmo nawiedzało Cię w snach

W tamtym parku pośród cieni schowana Twoja wena
Mieniła się w gwiazdach chwila wytchnienia
Sami byliśmy źródłem rzeki zwątpienia
Z której czerpaliśmy aż do upojenia

I dlatego wracasz tam, gdzie spadały aureole
Każdy nowy dzień rozpoczynał się wieczorem
Znowu szukasz siebie, jednak tam na dole
Niełatwo jest szukać
Wracasz tam, gdzie spadały aureole
Każdy nowy dzień rozpoczynał się wieczorem
Znowu szukasz siebie, jednak tam na dole
Niełatwo jest szukać

• Rock
• alternative rock
• classic rock
• polish rock
• poprock
• weltschmerz
• Wrocław