Moerenburg by Mathijs Leeuwis

-- english below --

Stadscomponist: imperfectie als hoogst haalbare

Ik zie het als mijn taak als Stadscomponist om hier en daar een lampje te zetten op de 'happy little accidents' die onze wereld uiteindelijk menselijk maken. Je zou me wellicht kunnen zien als lijstenmaker. Zoals een lijst rondom een schilderij ervoor zorgt dat een alledaags beeld met rust wordt bekeken en er aandacht ontstaat voor de penseelstreken die normaal opgaan in het totaal, zo zou ik willen dat mijn klanken kleine lijstjes vormen rondom de vaak vanzelfsprekende beelden en patronen in de stad.

Moerenburg

Mijn eerste project als Stadscomponist waarmee ik dit heb proberen te doen, is 'Moerenburg'. Een compositie gemaakt met geluiden uit natuur- en landschapsgebied Moerenburg. Ik heb me door stadsecoloog Gert Brunink laten rondleiden in het gebied en ben zelf op onderzoek uitgegaan.

Oorspronkelijk werd ik aangetrokken tot dit gebied omdat ik dit stukje Tilburg wekelijks bezoek tijdens mijn rondje hardlopen. Keer op keer ben ik verbaasd over mijn wil om me over te geven aan het idee dat ik me in een natuurgebied begeef: zonder problemen ren ik tussen een paar snelwegen door, terwijl ik mij tegelijkertijd omringd weet door bomen en weilanden.

Blijkbaar maakt mijn hoofd - en gezien de vele wandelaars op zondag niet alleen mijn hoofd - als vanzelf de keuze voor de romantische blik waarin deze fata morgana doorgaat voor natuur ('Rust!' ,' Even een frisse neus halen!', 'Hé, even d'r uit!'). Brunink liet me ook zien dat mijn achterliggende gedachten en twijfels over authenticiteit vooral menselijk zijn, maar de natuur zelf hier geen seconde mee bezig is. Bij schemering liggen de herten tegen de snelweg aan te slapen en een weggegooide appel is vrolijk doorgegaan met z'n levenscyclus en
verworden tot een volwaardige appelboom. Kortom: de menselijke wens perfectie en schoonheid te ervaren in ongerepte staat en daarbij strikte categorieën te onderscheiden staat vaak haaks op de werkelijkheid. En daar staat dan weer tegenover dat je je als mens blijkbaar graag en makkelijk laat foppen.

Deze fluïde werkelijkheid heb ik proberen te vangen in mijn muziek voor het stuk 'Moerenburg'. Ik heb een stuk gemaakt dat opgaat in de omgeving. Muziek die net als onze omgeving verandert en waarin een begin of eindpunt moeilijk aan te wijzen is. Noem het muziek die niet per sé als primaire functie heeft om beluisterd te worden, maar vooral ondergeschikt is aan en in dienst staat van een grotere ervaring. Daarmee is het misschien wel muziek die vooral niet gehoord wil worden, maar muziek die vraagt om ogen. Ogen die met een klein lijstje naar de wereld kijken en zo schoonheid durven te erkennen daar waar viezigheid de kop op steekt.

Hoezeer we als stad ook proberen elk stukje straat zo netjes mogelijk te houden, in de twee jaar als Stadscomponist die voor me liggen, wil ik proberen te blijven struikelen over de losliggende tegels die we overhouden. Of in ieder geval in te zien dat we de meeste tijd worden gefopt door de rechte lijnen die aan de tekentafel worden gezet. Dat is niet waar het te doen is, de stad is op z'n mooist daar waar het nét anders gaat dan verwacht. Imperfectie als hoogst haalbare.

---

Moerenburg is about layering, about fluid realities, and embracing imperfections.

Moerenburg is a landscape area in my hometown, Tilburg. A small piece of nature in an urbanized environment. Originally I was attracted to this area because I visit this part of Tilburg every week during my runs. Time and again I am amazed at my will to surrender to the idea that I am wondering around in an authentic piece of nature: between a few highways, while at the same time I find myself surrounded by trees and meadows.

Apparently my head - and given the many hikers on Sundays not only my head - makes the choice for the romantic view in which this mirage passes for nature.

At the same time, I got the idea that my thoughts and doubts about the authenticity of nature are mainly human, but nature itself is not concerned with this for a second. At dusk the deer lie sleeping against the highway and a discarded apple has happily continued its life cycle and turned into a full-fledged apple tree. In short: the human desire to experience perfection and beauty in a pristine state and to distinguish strict categories is often at odds with reality. And on the other hand, as a person you apparently like to be fooled.

I tried to capture this fluid reality in the music for this piece. I have written music that blends in with the environment, and is made up of that same environment. Music that changes just like our environment and in which a beginning or end is difficult to identify. One might call it music that does not necessarily have as its primary function to be listened to, but is above all subordinate to and in the service of a greater experience. This may make it music that does not want to be heard, but music that requires eyes. Eyes that look at the world with a small frame and dare to recognize beauty where dirt appears.

Mathijs Leeuwis is a pedal steel guitarist, composer and explorer of sound in general. Electro-acoustic installations, tape-loop based compositions and a completely analogue set-up form the core of his work. Mathijs is constantly looking for new sounds, methods and always curious about the limits of his own abilities.

mathijsleeuwis.com
Instagram
Facebook