Pierwsze danie from Teatr Cieni by Nox

W ciemnościach sceny, bez świateł i dźwięków,
Stoi króliczka w tiulu bez lęku.
Ma oczy jak otchłań — bez gwiazd, bez łez,
A w łapach pulsuje czerwony bezsens.

Trzyma serce — nie swoje, nie cudze,
Jakby zbyt długo już było w podróży.
Krew skapuje na tutu, jak nuty na pięciolinii,
W jej ciszy grają tylko krzyki.

Czy to ofiara? Czy własny dar?
Czy taniec zaczyna się, gdy umiera czar?
Czy maska to twarz, czy twarz to sen,
A może to wszystko — tylko mrok i cień?


In the darkness of the stage, without lights or sounds,
Stands a rabbit in tulle without fear.
She has eyes like an abyss - without stars, without tears,
And in her paws pulses red senselessness.

She holds a heart - not her own, not someone else's,
As if it had been traveling for too long.
Blood drips onto the tutu, like notes on a stave,
In her silence only screams play.

Is this a sacrifice? Or her own gift?
Does the dance begin when the spell dies?
Is the mask a face, or the face a dream,
Or maybe it's all - just darkness and shadow?

• Ambient
• Experimental
• meditation
• ritual
• spiritual
• Inowroclaw